Badanie wpływu promieniowania jonizującego na skład frakcyjny biodiesla

Przemysław Jarosiński , Paweł Grabowski

Abstract

Estry metylowe kwasów tłuszczowych (ang. fatty acid methyl esters, FAME) zwane popularnie biodieslem posiadają wiele zalet sprawiających, że w czasach rosnącego zainteresowania ochroną środowiska naturalnego warto rozważać ich stosowanie w silnikach o zapłonie samoczynnym. Niestety wady biodiesla wymuszają poszukiwanie możliwości polepszenia właściwości FAME. Jedną z takich możliwości może być zastosowanie promieniowania jonizującego. Aby móc ocenić możliwość używania technik radiacyjnych do poprawy jakości biodiesla, należy zbadać oddziaływanie promieniowania jonizującego na parametry jakościowe FAME. W niniejszej pracy opisano wpływ takiego promieniowania na skład frakcyjny biodiesla produkowanego z rzepaku (ang. rapeseed methyl esters, RME). Z racji higroskopijności estrów metylowych kwasów tłuszczowych oraz wynikającej z niej możliwości wpływu wody na jakość biodiesla i procesy w nim zachodzące, zdecydowano się również zbadać RME nasycone wodą. Badania wykazały, że skład frakcyjny RME ulega niewielkim zmianom pod wpływem promieniowania jonizującego. Analizując krzywe destylacji można zaobserwować pewną tendencję spadkową wraz ze wzrostem dawki promieniowania. W przypadku próbek nienawodnionych zmiana jest stopniowa, natomiast dla próbek nasyconych wodą ma charakter bardziej skokowy. Taki charakter zmian świadczy o możliwej degradacji najwyżej wrzących estrów pod wpływem promieniowania lub, w przypadku estrów nienasyconych, o ich polimeryzacji inicjowanej radiacyjnie.